Bravely Default (3DS) - Final Fantasy IX na miarę dzisiejszych czasów? [RECENZJA]

Źródło: https://tiny.pl/tk3dp

3DS to bardzo fajna, niestety mocno w Polsce konsola (czemu Nintendo jest sobie zresztą samo winne). Jako taka jest też pełna absolutnie świetnych tytułów, mocno niestety niedocenionych (co liczę w związku z popularnością Switcha i portów na niego jest w stanie się zmienić). Oficjalny (!) sequel The Legend of Zelda: A Link to the Past, remake Dragon Quest VII czy Fire Emblem: Awakening to tylko niektóre z nich. Nie tylko jednak kontynuacjami i remake'ami 3DS żył (i dalej nieźle sobie poczyna): dostaliśmy też sporo naprawdę ciekawych nowości. Jedną z nich jest właśnie wspomniane w tytule Bravely Default (z dodanym miejscami podtytułem "Flying Fairy" lub "Where Fairy Flies"*), duchowy spadkobierca klasycznych odsłon serii Final Fantasy nad którym dzisiaj (z okazji niedawnej zapowiedzi dwójki na Switcha) dzisiaj się pochylimy. Czy jednak jest równie dobry jak one, a szczególnie wspomniana w temacie dziewiątka? 

Słowem wstępu powiem jednak, że nie był to pierwszy tytuł jaki odpaliłem po zakupie 3DSa, a kiedy sam kupiłem konsolę miał na niej premierę już nie tylko on, ale i nawet jego sequel: Bravely Second. Nie wiem dlaczego nie kupiłem tej produkcji, ale jednak chęć wypróbowania legendarnej Okaryny Czasu (która to zresztą srogo mnie zawiodła) czy zachwalanego wszem i wobec Monster Huntera była silniejsza. W końcu jednak i Bravely Default kupiłem i powoli bo powoli (bo jednak pomimo przenośności konsoli raczej nie grywałem w podróży) udało mi się grę rozpocząć i ukończyć. No to w końcu jak to jest...mamy to nowe Final Fantasy IX?

Gra jest absolutnie prześliczna
Źródło: https://tiny.pl/t2hg7

Przez pierwsze około 45-50 godzin gry powiedziałbym "Tak! Tak! Tak!" i zachwalałbym tą grę pod niebiosa, przez muzykę aż po świetnie spasowane ze sobą mechaniki rozgrywki i prostą, sympatyczną fabułę. W grze jednak - według licznika - spędziłem godzin 87, a tak naprawdę (bo gra nie zalicza czasu gry od zgonu) liczba ta na pewno i grubo przekroczyła nawet 100: i to luzem. Co więc takiego po tym czasie się zmieniło i sprawiło, że teraz jestem w stanie określić ten tytuł co najwyżej miarą "Ok, ujdzie"? No...niestety całkiem sporo.

Dobre złego początki 

Zacznijmy może jednak w ogóle od opisu tego czym Bravely Default jest i dla kogo tak właściwie jest. Mamy  tutaj więc do czynienia z mocno klasycznym (z całym dobrodziejstwem inwentarza) jRPG. Wiecie, turowe walki (bez ATB warto dodać), losowe starcia, mapa świata i tym podobne: absolutna klasyka. Nie powiem, właśnie to tak mocno do mnie trafiło: brakowało mi w tamtym czasie (no i w sumie dalej trochę brakuje) takich mocno staroszkolnych gierek, ale bez ich wszelakich wad i w może nieco unowocześnionej oprawie. No i przez dużą część gry takie coś właśnie dostałem i od tego może na dobre rozpocznijmy: od zalet.

Nie wiem czy już to mówiłem, ale prześliczna ta gra
Źródło: https://tiny.pl/t2hww

Zacznę może tutaj jednak nieco "od tyłu": oprawy audiowizualnej. I o Wielcy Przedwieczni, jak ta gra absolutnie przecudownie wygląda! Wszystkie tła są ręcznie malowane, a postacie zarówno bohaterów jak i NPC w wersji chibi pasują tutaj jak do niczego innego. Nie mam bladego pojęcia jak mogłoby się to spisywać na dużym ekranie monitora/TV, ale na malutkim 3DSie po prostu olśniewa. Lokacje po jakich się poruszamy są w większości raczej dosyć niewielkie, ale przez "kompaktowość" gry nijak to nie przeszkadza, a tylko dodaje im uroku. Nie bez powodu w tytule przywołałem Final Fantasy IX: ta gra mogłaby wyglądać dokładnie tak gdyby wyszła w dzisiejszych czasach.

Skomponowana przez Revo (jeden z członków zespołu Linked Horizon, możecie ich kojarzyć chociażby z tego, że wykonali większość openingów do Shinkegi no Kyojin) muzyka wcale nie ustępuje oprawie i idealnie wkomponowuje się w praktycznie każdą scenę: mamy czy to melancholijne rytmy towarzyszące nam podczas przepraw przez zalesione, cieniste obszary, nieco orientalnych pustynnych rytmów czy dynamiczne melodie pompujące nam adrenalinę do żył w trakcie starć. Absolutnie każdy znajdzie tutaj coś dla siebie: to po prosu coś co odsłuchać trzeba nawet jeżeli nie macie zamiaru zagrać. Nie pożałujecie.

Broń, broń, broń, broń i atakuj, atakuj, atakuj, atakuj

Walka również mocno nawiązuje do klasyków: mamy podział na tury niczym w pierwszych trzech odsłonach serii Final Fantasy (bo i Bravely Default ze wszystkich klasyków do tej serii najbliżej: powstawała zresztą początkowo jako sukcesor jednego z jej spin-offów) to wszystko jednak jest doprawione pewnym bardzo fajnym "twistem": tytułową mechaniką "brave" i "default". Otóż poza klasycznym menu z wyborem atak/umiejętność/item możemy w pewien sposób "zastockować" nasze ataki, a w celu zrobienia tego wybrana postać przyjmuje postawę obronną i odpuszcza swoją turę. W zamian jednak po minięciu maksymalnie czterech będziemy mogli wypuścić absolutnie dewastujący wroga atak na który złożą się w pewien sposób wszystkie poprzednie: w grę wchodzą tutaj zarówno czary jak i standardowe ataki. Możemy też mocno zaryzykować i "z marszu" użyć czterech ciosów na raz: trzeba jednak wtedy wziąć pod uwagę, że nasza postać nie będzie mogła przez następne kilka tur zrobić absolutnie nic. Jest to absolutnie świetna, mocno odświeżająca mechanika i korzysta się z niej po prostu super. Została dodatkowo kreatywnie rozwinięta w najnowszej grze tych samych twórców: Octopath Traveler.

Walka w Bravely Default to przyjemny powiem starej szkoły jRPG
Źródło: https://tiny.pl/t2h59

To jednak nie wszystko, bo gra korzysta z dosyć niepopularnej (szczególnie u nas w związku z mizerną popularnością samej konsoli) funkcji 3DSa: StreetPass. Otóż kiedy na ulicy miniemy jakiegoś innego posiadacza konsoli i akurat sami mamy ją przy sobie będziemy potem mogli wykorzystać jakąś z jego postaci (jeżeli sam akurat gra) jako "summona" w swojej własnej rozgrywce: aż mi się jednak przykro zrobiło kiedy ja do przyzwania dostawałem same boty, a na YT potrafiłem oglądać ludzi zadających z pomocą innych graczy kosmiczne wręcz obrażenia. No nic to jednak, jakoż żyć trzeba. 

Jak jednak stara szkoła pełną gębą to stara szkoła pełną gębą: poziom trudności potrafi tutaj momentami być po prostu kosmiczny. Dość powiedzieć, że z ostatnimi dwoma bossami (przedostatni do tej pory śni mi się po nocach) walczyłem maksymalnie dopakowanymi postaciami na 99 poziomie (maksymalny) i z rozwiniętymi klasami (o nich później) jakie miały one ustawione. To, że mój tyłek został srogo złojony nie raz i na powtórki tych walk poświęciłem dosłownie godziny mówić nie trzeba. A dodaję, że w trochę jRPG w życiu przegrałem, a więc jako takie doświadczenie w nich jednak chyba mam.

Jak "mikro" by nie były w każdej formie
mikrotransakcje to zło wcielone
Źródło: https://tiny.pl/t2hpl

Tutaj jednak wyjawia się jeden z większych minusów gry i nie chodzi o sam fakt tego jak wysokie wyzwanie czasami stanowi, a jak zachęca nas do "omijania go". Otóż...gra posiada dosyć chamski system mikrotransakcji związany z pewną mechanika zwaną Bravely Second. Pozwala nam oda zatrzymywać w trakcie walki czas przez który przeciwnicy po prostu nie mogą nas atakować, a my możemy im spuścić srogi łomot praktycznie całą ekipą naszych postaci: nie muszę chyba mówić, że w trakcie walk z bossami takie coś może po prost uratować nam tyłek. Tokeny jakie pozwalają nam z tego korzystać pozyskujemy za pomocą pozostawiania konsoli w stanie uśpienia lub po prostu grania: jeden taki wpada nam co kilka godzin. Jednak jeżeli mamy w zwyczaju konsolę wyłączać (co ja w przypadku każdej jaką posiadam mam) nie zyskamy nic i nie muszę chyba mówić, że z Bravely Second udało mi się skorzystać...raz. Nie wyobrażam sobie osoby, które chciałyby szybko rozwinąć własną wioskę (nie będę się o tym specjalnie rozpisywał: to taka gra w grze gdzie możemy pozyskać nowe przedmioty, zawalczyć z niedostępnymi inaczej przeciwnikami itp.: nic co by mnie specjalnie wciągnęło), bo budowa nowych miejscówek tam idzie dosłownie jak krew z nosa.

Ostatnim "gameplayowym" aspektem jaki chciałbym tutaj poruszyć jest coś czego w większości gier nie znoszę: system klas. I to nie jest tak, że uważam pomysł wprowadzanie go gdziekolwiek za zły: po prostu praktycznie nigdzie nie umiem w zadowalający sposób go ogarnąć. Wszelakie skomplikowane mechaniki, tabelki, rozpiski, których jRPG potrafią być pełne? Bez problemu. Dajcie mi jednak do dyspozycji system klas i absolutnie wysiadam. Z przyjemnością jednak zawiadamiam, że tutaj...jest naprawdę dobrze! Klas jest cała masa (część bonusowa, część odblokowywana w ramach postępów w fabule) rozciągniętych od klasyków typu "biały mag" i "bardziej biały mag" aż po wampira czy pirata. Jest to rozwiązane o tyle fajnie, że część z nich to zwyczajnie dopakowane wersje starszych, a więc nie musimy uczyć się po wielu godzinach gry wszystkiego od nowa: ewolucja, a nie rewolucja. Jasne, są też takie totalnie zmieniające charakter rozgrywki przez swoje umiejętności aktywne/pasywne, ale dalej bardzo prosto to wszystko ogarnąć. Kluczem jest tutaj to, że osobno levelujemy nasze postacie, a osobno klasy: i tak np. Ringabel może mieć poziom 99, 14 na klasie łowcy i 3 na czarnym rycerzu: gramy jak chcemy.

Klas postaci mamy tutaj całe mnóstwo
Źródło: https://tiny.pl/t2qc5

Całkiem sensowny jest też sposób "ekwipowania" klas, bo i każda postać może na raz mieć dwie i nic też nie stoi na przeszkodzie aby (jeżeli tylko mamy taki kaprys) posiadać całą drużynę złożona z tylko i wyłącznie czarnych rycerzy. Pierwsza z wyekwipowanych klas będzie tą "domyślną" i taki też model postaci na ekranie dostaniemy (zależnie od klasy postacie różnią się np. ubiorem), a dodatkowa będzie nam zapewniała jakieś bonusowe i charakterystyczne tylko dla niej umiejętności aktywne/pasywne. Nic więc nie stoi na przeszkodzie aby z niektórych zrobić wszechstronnych magów posiadających jako główne skille potężne czary ofensywne, ale i dzięki umiejętnością "jasnej" strony potrafili wyleczyć praktycznie całą drużynę. Niektóre klasy zgrywają się ze sobą lepiej, inne gorzej, ale mamy tutaj absolutnie pełną dowolność w ich mieszaniu, bo i wszystkie są naprawdę dobrze zbalansowane.

Final Fantasy XVI: Bravely Default 

To wszystko jednak nic, bo i Bravely Default nie jest jedynym tytułem jaki mikrotransakcje czy momentami niesprawiedliwie wysoki poziom trudności dotknęły. Teraz przejdziemy sobie do fabuły, bo i nie bez powodu zostawiłem ją na koniec, bo i to bezpośrednio z niej wynika to jak bardzo zmieniło się w zaledwie kilka chwil moje postrzeganie tego tytułu. Postaram się poniżej unikać większych spoilerów, ale radzę uważać: minimalne, nie zdradzające większych zwrotów fabularnych czy psujące zabawę pojawić się mogą.

Cztery kryształy i bohaterowie ich szukający? Brzmi znajomi
Źródło: https://tiny.pl/t2h3z

W założeniach historia jest dosyć prosta i mocno się wzoruje (żeby wręcz nie powiedzieć, że bezczelnie zrzyna) na większości klasycznych Fajnali. Mamy grupę różnorakich bohaterów, baśniową krainę i...kryształy (których nawet liczba jest taka jak w chociażby pierwszym Fajanalu: cztery), które to w świecie gry utrzymują balans i chronią ludzi. Dzieje się jednak coś niedobrego i kryształy zaczynają być konsumowane przez ciemność: w celu ich przebudzenia kapłanka Kryształu Wiatru, Agnes, zostaje wysłana w celu ich "przebudzenia" czy raczej oczyszczenia. Jak wiadomo po drodze natknie się na resztą naszych bohaterów i (każdy ze swoim celem) wyruszy razem z nią. 

Wszystko to jest mocno klasyczne i proste, ale przy tym przez większość czasu niezwykle sympatyczne. Zwyczajnie brakowało mi takiej historii o nieco (tylko pozornie) mniejszej skali, gdzie w końcu nie wchodzimy na wielce filozoficzne i poważne tematy, a ot: mamy grupkę bohaterów i niech ratują ten świat. I przez większość czasu tak było, a potem w końcu udało mi się przebudzić ostatni kryształ i oh boy...

Podoba się? No to fajnie, bo wrócicie tutaj tak z milion razy
Źródło: https://tiny.pl/t2qdl

Teraz wkroczą zapowiedziane drobne (nie psujące w żadnym razie zabawy, ale ostrzegam) spoilery: po przebudzeniu czwartego i ostatniego kryształu...czas w jakiś sposób się cofa i wszystko zaczyna się od nowa. Nasi bohaterowie jednak zachowują swoje wspomnienia, a więc i świadomi tego co jak i gdzie zrobić trzeba wyruszają w drogę ponownie: tym razem z wiedzą, której nie mieli wcześniej. No i za pierwszym razem może i było to całkiem fajne, ale później...będziemy musieli zrobić to jeszcze trzy razy! Tak, nie przeczytaliście tego źle: trzy razy będziemy musieli robić praktycznie to samo kiedy fabuła praktycznie stoi w miejscu! Bez wchodzenia w większe szczegóły dopiero pod koniec piątej "ścieżki" bohaterowie dowiadują się co tak właściwie było nie tak i powoli zaczynamy zmierzać do przodu. Powoli to słowo klucz, bo pod sam koniec gry (szczególnie w przypadku ostatnich dwóch bossów) poziom trudności gry skacze tak niebotycznie wysoko, że nawet maksymalnie rozwinięte postacie wyposażone w najpotężniejsze kombinacje klas będą miały całą masę problemów. Tak tylko powiem, że ostatni boss ma tak z milion faz, każda gorsza od poprzedniej, a w ostatniej potrafi poblokować umiejętności naszym bohaterom co czyni walkę z nim absolutną torturą.  

Unacceptable!

Jeżeli miałbym Bravely Default jakoś podsumować to jest to gra wielu sprzeczności i na praktycznie każde świetne rozwiązanie jakie ona stosuje przypada równie duży problem. I tak świetny system walki jest niweczony przez mocno nierówny poziom trudności, który nagle potrafi niczym błyskawica skoczyć w górę, a historia posiadająca kilka ciekawych twistów jest rozciągnięta do granic możliwości kiedy ten sam efekt dałoby się osiągnąć spokojnie wycinając z niej tak ze 30 godzi rozgrywki. I o ile jeszcze na samym początku byłbym w stanie polecić tą grę absolutnie każdemu i radziłbym z myślą o niej kupić konsolę...tak pod sam koniec już zmieniło się to w raczej w "jak już masz tego 3DSa i dorwiesz tanio to możesz dać szansę". Nie zmieniło się to do teraz i liczę, że w przypadku zapowiedzianej dwójki (nie Bravely Second, a pełnoprawnej "dwójki") twórcy nauczą się na błędach i będę mógł tutaj napisać wszystkie te pochwały już bez żadnego "ale".

Plusy:

-Świetny system walki

-Dobrze wykonany system klas postaci

-Muzyka zrywa czerep...

-...a wtóruje jej jeszcze lepsza grafika

-Prosta aczkolwiek przyjemna historia...

Minusy:

-...która jednak jest rozciągnięta do granic

-Ogromne skoki poziomu trudności

-Ostatni dwaj @%#@% bossowie

-Zbyt częste powroty do już odwiedzonych lokacji

-Tożsamość "głównego" złego to jakiś nieśmieszny żart

*Drobny spoiler: oba podtytuły (każdy w nieco inny sposób) kryją w sobie gigantyczny spoiler dotyczący fabuły gry. Ciekawe czy wiecie o co chodzi?